Ο Tony Kavalieros γενήθηκε στο Καϊρο, Αιγυπτου. Ο παπους του ηταν μαγειρας και ειχε ενα απ τα καλυτερα γαλλικα εστιατορια στο Κάιρο, το UNION restaurant.
Έφυγε οταν ηταν μικρος και πηγε στην Aθηνα οπου και τελειωσε το σχολειο, μετα επειδη ηθελε να σπουδασει μαγειρικη σε αγγλόφωνη χώρα έκανε αίτηση στη Νότια Αφρική οπου και έζησε εκει 22 χρόνια. Το 94 επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 2000 ανοιξε το εστιατοριο «1000 και μια γευσεις».
μαγείρους και τους ερωτευμενους με τη μαγειρικη, με βιβλια, στολες, υποδηση αλλα και αλλα είδη μαγειρικής. Το βιβλιοπωλειο υπαρχει ακομα και σημερα ως “Kelly’s Cookbookstore” στην Αθηνα. Το 2007 άνοιξε το κέντρο σεμιναρίων μαγειρικης στην Αθήνα και δούλεψε ως σύμβουλος σε πολλά εστιατόρια στην Ελλαδα και εξωτερικο, έγραψε το βιβλίο του το ταξίδι στην γεύση με συνταγές από 22 χώρες και τον Ιανουάριο του 14 ήρθε Αμερική. Τώρα ζει στην Αμερική και εργάζεται ως καθηγητής μαγειρικής και ως σύμβουλος σε εστιατόρια.
Τι σας έχει εμπνεύσει περισσότερο στη μαγειρική σας;
Λόγο του παπού μου που ηταν μάγειρας αυτος και ήταν η εμπνευσή μου. Έκανε πολλά τραπέζια όχι μόνο στο μαγαζί αλλά και στο σπίτι.
Ποια είναι τα απαραίτητα υλικά με τα οποία δουλεύετε;
Φωτιά, νερό, αλάτι!! Στην Αμερική το αλάτι το φοβούνται! Δεν μπορούν να καταλάβουν οτι όλα αυτά τα έτοιμα φαγητά που καταναλωνουν είναι γεμάτα αλάτι.
Ποιο ήταν το πρώτο πιάτο που μάθατε να μαγειρεύετε;
Το πρώτο πιάτο απ᾽ότι θυμάμαι ήταν φαλάφελ Αιγήπτου, 6 χρονών. Από κεί και πέρα αυτό που έφτιαξα μόνος μου ηταν σάλτσα για μακαρόνια.
Ποιο είναι το πιο παράξενο συστατικό που είχατε στο μενού σας και ποια ήταν η αντίδραση των πελατών σας;
Έχω χρησιμοποιήση κορκόδηλο, στρουθοκάλυλο λογω της διαμονης μου στην Ν. Αφρικη. Στην Αμερική είναι πολλοί λίγοι που δοκιμάζουν κάτι καινούργιο. Έχω δοκιμάσει να δωσω σαλιγκάρια σε μάθημα αλλά δεν άρεσε στους μαθητες μου. Αλλά για μενα δεν υπάρχει παράξενο υλικό. Η κάθε χώρα έχει τα δικά της.
Σε ποιες επιχειρήσεις της Αμερική μπορεί κανείς εντοπίσει τη γευστική σου «σφραγίδα»;
Μονο αυτοι που ερχονται στα μαθηματα μου μπορουν και δοκιμαζουν τις γευσεις μου, δεν εργαζομαι σε καποιο εστιατοριο αυτη τη στιγμη.
Σε τι φάση σε πετυχαίνω αυτό το διάστημα;
Θα έλεγα οτι είναι η πιο ήρεμη φάση της ζωής μου και μου αρέσει που διδάσκω και μεταδίδω γνώση στους άλλους ανθρώπους. Αυτό που κάνει καλυτερο ενα μάγειρα, είναι η γνώση.
Ποιο είναι το κρητίριο σου για να ξεκινήσεις μια συνεργασία;
Ειλικρίνια... αυτο είναι ένας απο τους λόγους που με έκανε να φύγω απο την Ελλάδα.
Ποιο πιάτο από το μενού του θα πρότεινες να μην χάσει κανείς;
Γαρίδες με λεμονοβουτυρο και πιρι πιρι (τσιλι) στο Fish Co, στην Αθηνα.
Ποιες οι προκλήσεις του να στήνεις το μενού ενός εστιατορίου;
Πρώτον πρέπει να βεβαιωθείς οτι το εστιατόριο εχει ταυτότητα, προσωπικοτητα. Ένα συγκεκριμένο τρόπο μαγειρεματος. Οταν πηγαίνω σε ενα εστιατόριο που έχει μια εγκυκλοπαίδεια για μενού ειμαι σιγουρος οτι δεν θα φαω καλα.
Το δεύτερο κρητίριο είναι η περιοχή, πρέπει να ταιριάζει με την περιοχή.
Το τρίτο είναι η δυνατότητα να έχεις κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο που αντιπροσωπευει το υφος τους μαγαζιου.
Από πού αντλείς έμπνευση για το νέο μενού;
Από τις απαιτήσεις του πελάτη και της εποχης. Εάν φτιάξω ενα δικό μου μαγαζί τότε θα το μελετήσω πολύ προσεκτικά.
Πώς ορίζεις την υψηλή γαστρονομία;
Σημαίνει οτι μου φέρνεις ένα πιάτο που είναι σε όλα του τέλειο. Ο σκοπός είναι τι είναι φαγητό και τι είναι γαστρονομία. Είναι ο συνδιασμός γεύσεων, η εμφάνιση του, να είναι ευχάριστο. Και βεβαίως να μπορεί να είναι και αρκετό να το ευχαρηστηθείς. Το comford food για μένα, ειναι υψηλη γαστρονομία. Τη ζημιά όλη την κάνουν, δυστυχως, οι δημοσιογράφοι που